കുഞ്ഞിന് ജന്മം നല്‍കിയ ശേഷമുള്ള സ്ത്രീകള്‍ക്ക് നേരിടേണ്ടി വരുന്ന വലിയ പ്രശ്‌നമാണ് പോടസ്റ്റ്പാര്‍ട്ടം ഡിപ്രഷന്‍. കുഞ്ഞിന് ജന്മം നല്‍കിയ ശേഷം അമ്മമാര്‍ക്കും കൃത്യമായ പരിചരണം ലഭിക്കണം, അത് ശാരീരികമായും മാനസികമായും. കുഞ്ഞുങ്ങളെ വരെ അപായപ്പെടുത്താന്‍ പോലും ഇൗ മാനസികാവസ്ഥ അമ്മമാരെ നയിച്ചേക്കാം. കഴിഞ്ഞ ദിവസം സ്വന്തം കുഞ്ഞിനെ അമ്മ ഇല്ലാതാക്കിയ വാര്‍ത്ത പുറത്തെത്തിയിരുന്നു. ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് രേവതി രൂപേഷ് രേരു ഗീത പങ്കുവെച്ച കുറിപ്പ് ശ്രദ്ധേയമാവുകയാണ്.
ഫേസ്ബുക്ക് കുറിപ്പിന്റെ പൂര്‍ണരൂപം, കല്യാണം കഴിഞ്ഞ ഓരോ സ്ത്രീകളും പുതിയ സ്ഥലത്തേക്ക് പറിച്ചു മാറ്റപ്പെടുന്ന ചെടികള്‍ പോലെയാണ്. ഒരു താങ്ങു പോലുമില്ലെങ്കിലും, നല്ല വളം ഇല്ലെങ്കിലും, വെള്ളം കിട്ടുന്നില്ലെങ്കിലും പുതിയ അന്തരീക്ഷത്തില്‍ അവ തഴച്ചു വളരാന്‍ പരമാവധി ശ്രമിക്കും. കല്യാണപിറ്റേന്ന് തൊട്ട് അവള്‍ ആ കുടുംബത്തിലെ ഓരോരുത്തരെയും, അവരുടെ ഇഷ്ടങ്ങളെയും അറിയണം, അതു മനസിലാക്കി അവള്‍ പെരുമാറണം. ഒരു പൂമ്പാറ്റ പോലെ പറന്നു നടക്കുന്ന ഓരോ പെണ്ണുങ്ങളും ചിറകുകള്‍ ഒതുക്കി വച്ച് അവരുടെ ഇഷ്ടങ്ങള്‍ മറന്ന് മറ്റൊരാളായി മാറും. പെണ്ണുങ്ങള്‍ ശരിക്കും ഓന്തുകളാകുന്ന അവസ്ഥ. ഭര്‍ത്താവിനോട്, ഭര്‍തൃവീട്ടുകാരോട്, സ്വന്തം വീട്ടുകാരോട് ഓരോരുത്തരോടും ഓരോ രീതിയില്‍ ചലിക്കാന്‍ കഴിയുന്ന പാവകള്‍.
ഇതിനിടയില്‍ അവള്‍ക്കു മാത്രമുള്ള ഒരു സ്‌പേസ്, അവളെ മനസിലാക്കുന്ന ചുറ്റുപാടുകള്‍, അവളുടെ ഇഷ്ടങ്ങള്‍ അവള്‍ മാറ്റി വക്കുന്ന എല്ലാം. എനിക്കെന്തോ പെണ്ണുങ്ങളോട് ഒരുപാട് ഒരുപാട് ഇഷ്ടമാണ്. ഒരുപാട് പുരുഷ സുഹൃത്തുക്കള്‍ ഉണ്ടെങ്കിലും എപ്പോഴും കൂടുതല്‍ ഇഷ്ടം പെണ്ണുങ്ങളോടാണ്, പെണ്‍ സുഹൃത്തുക്കളോട്. ഓരോ പെണ്ണിലും ഞാന്‍ എന്നെ കാണാറുണ്ട്. എനിക്കും അങ്ങനെ താങ്ങായി നിന്നവര്‍ ഉണ്ട്. ഒരമ്മ കുഞ്ഞിനെ തന്റെ കുഞ്ഞിനെ കൊലപെടുത്തിയ വാര്‍ത്ത കണ്ട് ആ അമ്മയെ, അവരുടെ അവസ്ഥകളെ ഒന്ന് ചിന്തിച്ചു പോയി.. എനിക്കവരുടെ ആഴങ്ങളില്‍ എത്താനാവില്ലെങ്കിലും ഉറപ്പാണ്. കൂടെയുള്ള ഒരാള്‍ പോലും അവരെ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. അത്രയും ഭീകരമായ ഡിപ്രെഷനില്‍ അവരുണ്ടായിട്ടും ഒരാള്‍ക്ക് പോലും അതു മനസിലായിരുന്നില്ല ത്രെ.
ചുമ്മ ഞാനൊന്ന് 11 വര്‍ഷം പുറകിലോട്ട് പോകട്ടെ. എന്റെ കുഞ്ഞു ജനിക്കുന്ന, എന്നിലെ അമ്മ ജനിക്കാന്‍ തയ്യാറാകുന്നിടത്തേക്ക്. 21 വയസില്‍ ഞാന്‍ ഗര്‍ഭിണിയാണെന്നറിഞ്ഞപ്പോള്‍, എനിക്കൊരു സന്തോഷവും തോന്നിയില്ല. പേടിയായിരുന്നു ആദ്യം…എന്റെ വീട്ടിലെ കുഞ്ഞു ഞാനായിരുന്നു.പെട്ടെന്ന് ഞാനൊരു അമ്മയാവുക എന്നത് ഉള്‍ക്കൊള്ളാന്‍ പറ്റാത്ത ഒന്നായിരുന്നു. പിന്നെ ഗര്‍ഭനിരോധന മാര്‍ഗങ്ങള്‍ സാധാരണ മിക്ക സ്ത്രീകളും ഇതിനൊന്നും കുറിച്ച് ബോധവാതികള്‍ ആയിരിക്കില്ല.ശരിക്കും ലൈംഗികവിദ്യാഭ്യാസം ഒരു വിധം പ്രായമാകുമ്പോള്‍ കുട്ടികള്‍ക്ക് ലഭിക്കണം. വിരല്‍ത്തുമ്പത്തു ഉള്ള എന്തും കാണാന്‍ സൗകര്യമുള്ള മൊബൈലുകള്‍ ആണ് ഓരോ കുട്ടികളുടെയും കയ്യില്‍. ഇതിനെക്കുറിച്ച് മതിയായ അറിവില്ലാതെ അവര്‍ കാണുന്ന, അറിയുന്ന വീഡിയോകള്‍, ചിത്രങ്ങള്‍.അവരുടെ മുമ്പില്‍ സ്ത്രീ അമ്മ, ബഹുമാനം ഇതൊന്നും ഉണ്ടാകില്ല.എല്ലാവരുടെയും കാര്യമല്ല പറയുന്നത്.പക്ഷെ മിക്കവാറും പേര്‍ക്ക് പെണ്ണ് ഒരു ശരീരം ആയി മാത്രമാകുന്ന അവസ്ഥയാണ് ഇപ്പോള്‍ കൂടുതല്‍ കാണുന്നത്..
ഹാ പറഞ്ഞുവന്നത്…. ഞാന്‍ മാനസികമായി തയ്യാറെടുക്കുന്നതിനു മുന്‍പേ ആണ് ഞാന്‍ ഗര്‍ഭിണിയായത്… പൂര്‍ണ്ണമായും ഞങ്ങളുടെ തെറ്റ് തന്നെയാണ്…. അറിവില്ലായ്മ എന്നും പറയാം…. അങ്ങനെ ആധിയോടെയാണ് എന്റെ ഗര്‍ഭകാലം തുടങ്ങുന്നത്.. ക്ഷീണം, തളര്‍ച്ച, എപ്പോഴും ഉറക്കം വരിക, ശര്‍ദ്ദി ഇഷ്ടപ്പെട്ട എല്ലാത്തിനോടും വെറുപ്പ്, ദേഷ്യം സങ്കടം, മണങ്ങള്‍ പിടിക്കാതിരിക്കുക… ചുരുക്കം പറഞ്ഞാല്‍ ഒരമ്മ ജനിക്കാനുള്ള ഒമ്പതുമാസം കുഞ്ഞു ജനിക്കുന്നതിനേക്കാള്‍ ബുദ്ധിമുട്ടാണ്…. ഇതെന്റെ അവസ്ഥയാണ്… ഓരോ സ്ത്രീകളും ഉറപ്പായും ഇതൊക്കെ കടന്നു പോയിട്ടുണ്ടാകും…. നമുക്കൊന്ന് പനി വന്നാലോ, ജലദോഷം വന്നാലോ നമ്മള്‍ അനുഭവിക്കുന്ന ബുദ്ധിമുട്ടുകള്‍ അറിയാമല്ലോ..ഗര്‍ഭിണിയായ സ്ത്രീ ഓരോ ദിവസവും ബുദ്ധിമുട്ടുകളോട് കൂടിയാണ് തള്ളിനീക്കുന്നത്… അതായത് ഒമ്പത് മാസവും അവള്‍ വേറെ ഒരു ചുറ്റുപാടിലേക്ക് മാറ്റപ്പെടുകയാണ്… അവള്‍ മാത്രം അനുഭവിക്കേണ്ട ഒന്ന്….
ഗ്യാസ് പ്രോബ്ലം, കാലില്‍ നീര് വരുക, കാലില്‍ മസില്‍ കയറി രാത്രി ഉറങ്ങാന്‍ പറ്റാതെ ഇരിക്കുക, ചെരിഞ്ഞു മാത്രം കിടക്കാന്‍ പറ്റുക, ഉറക്കം വരാതിരിക്കുക. എന്ത് അസുഖം വന്നാലും മരുന്ന് കഴിക്കാന്‍ പറ്റാത്ത അവസ്ഥ,ഇതിനിടയ്ക്ക് മാനസിക അസ്വാസ്ഥ്യങ്ങള്‍… അതിനിടയില്‍ വീട്ടിലെ കാര്യങ്ങള്‍,ഇതൊക്കെ വച്ച് ജോലിക്ക് പോകുന്ന സ്ത്രീകള്‍ അപ്പോള്‍ എന്ത് മാസ്സ് ആണല്ലേ…
ഇത്രയും എല്ലാം അസ്വസ്ഥതകള്‍, വേദനകള്‍, ബുദ്ധിമുട്ടുകള്‍ എല്ലാം തള്ളി നീക്കിയാണ് ഒന്‍പതാം മാസത്തെ ആ ദിവസത്തിലേക്ക് അവള്‍ എത്തുന്നത്…. പ്രസവ വേദന….. ആ മരണ വേദനക്കൊടുവില്‍ ആണ് അവളിലെ അമ്മ ജനിക്കുന്നത്….. ഓരോ സ്ത്രീയുടെയും ചുറ്റുപാടുകള്‍ അനുസരിച്ച് ഇതിലൊക്കെ വ്യത്യാസം വരാം…. കൂടുതല്‍ കെയര്‍ യര്‍ ചെയ്യുന്ന കൂടുതല്‍ സപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്യുന്ന ഫാമിലി ആണെങ്കില്‍ ഇതിനൊക്കെ തയ്യാറെടുക്കാന്‍ കുറച്ചുകൂടി ഈസി ആയിരിക്കും …. പ്രസവം കഴിഞ്ഞാല്‍ അവസാനിച്ചോ… ഇല്ല്യ നോര്‍മല്‍ ഡെലിവറി ആണെങ്കില്‍, സ്റ്റിച്ചിന്റെ വേദന… മര്യാദ ക്കു യൂറിന്‍ പാസ് ചെയ്യാനും, ടോയ്‌ലറ്റില്‍ പോകാനും വരെ പറ്റില്ല കുറച്ചു ദിവസങ്ങളോളം…സിസേറിയന്‍ ആണെങ്കില്‍ അതങ്ങനെ…അത്രയും പെയിന്‍ ആണ്… ആ പെയിന്‍ സഹിച്ചു വേണം കുഞ്ഞിന് ഇരുന്ന് പാല് കൊടുക്കാന്‍… ഇരുന്ന്, അത്രയും ശ്രദ്ധിച്ച് പാല് കൊടുക്കണം… അല്ലെങ്കില്‍ പാലു നെറുകയില്‍ കയറും. അങ്ങനെ കുട്ടികള്‍ മരിച്ചിട്ടുണ്ട്…. പിന്നീടുള്ള പെയിന്‍ ഈ മുലക്കണ്ണ് പൊട്ടുന്ന വേദനയാണ്… കുഞ്ഞ് പാല് കുടിക്കുമ്പോള്‍ ജീവന്‍ പോകുന്ന വേദനയാണ്…. ശരിക്കും വേദനകളുടെ ഘോഷയാത്രയാണ്…. ആദ്യമൊക്കെ സൂചി കാണുമ്പോള്‍ തന്നെ പേടിച്ചിരുന്ന ഞാന്‍ ശരിയായത് ഒരു പ്രസവം കഴിഞ്ഞതോടെയാണ്..
ശരിക്കും കുഞ്ഞുണ്ടായി കുറച്ചു നാളുകള്‍ അമ്മയ്ക്ക് മര്യാദയ്ക്ക് ഒന്നുറങ്ങാന്‍ സാധിക്കില്ല…. ഇതിന്റെ എല്ലാം ഇടയില്‍ ഡിപ്രഷന്‍ വരുന്ന സ്ത്രീകളുടെ അവസ്ഥ പറയാനുണ്ടോ…. എന്റെ മകള്‍ ജനിച്ചു ഞാനും ഈ അവസ്ഥയിലൂടെ കടന്നു പോയിരുന്നു…. ഉറങ്ങാന്‍ പറ്റാത്ത അവസ്ഥ, സങ്കടം,കുഞ്ഞിന് പാല് കൊടുക്കാന്‍ വരെ തോന്നിയിരുന്നില്ല….. ഒട്ടു മിക്ക സ്ത്രീകളും ഈ അവസ്ഥകള്‍ കടന്നു പോകുന്നവരാണ്…. ഇതിനെ അതിജീവിക്കാന്‍ കഴിയാത്തവര്‍, ഡിപ്രഷന്‍ന്റെ ആഴങ്ങങ്ങളില്‍ നിന്നും പുറത്തു വരാന്‍ കഴിയാത്തവര്‍ക്ക് ഉറപ്പായും ട്രീറ്റ്‌മെന്റ് വേണം…. നമ്മുടെ ശരീരത്തിന് രോഗം വന്നാല്‍ ചികിത്സിക്കേണ്ടത് പോലെ തന്നെയാണ് മനസ്സിന്റെ കാര്യവും…. എനിക്ക് ആ അമ്മയോട് ഇപ്പോഴും സങ്കടം തോന്നുന്നു…. അവരെ മനസ്സിലാക്കാന്‍ ആരും ഉണ്ടായില്ലല്ലോ എന്നോര്‍ത്ത്…..
പ്രസവം വലിയ സംഭവമാക്കി പറഞ്ഞതല്ല.. പക്ഷേ പറയാതെ വയ്യ അതൊരു സംഭവം തന്നെയാണ്… പക്ഷേ ഏതൊരു സ്ത്രീയും ഈ വേദനകളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും എല്ലാം അനുഭവിക്കാന്‍ തയ്യാറുമാണ്… അവര്‍ക്ക് ചുറ്റുമുള്ളവര്‍ ഓരോരുത്തരും മനസ്സിലാക്കണം എന്നു മാത്രം…. അവള്‍ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ സ്‌നേഹം ആഗ്രഹിക്കുന്നത് അപ്പോഴാണ്… ആ സമയത്ത് ഒരുപക്ഷേ ആ കുഞ്ഞിനെക്കാള്‍ കൂടുതല്‍ പ്രാധാന്യം കൊടുക്കേണ്ടത് അവള്‍ക്കാണ്….
ഓരോ പ്രസവത്തിനുശേഷവും ഓരോ അമ്മയും പുനര്‍ജനിക്കുകയാണ്..
